98. Dywizja Powietrzno-Desantowa

Armia Czerwona, ros. Красная Армия, pełna nazwa Robotniczo-Chłopska Armia Czerwona (Рабоче-Крестьянская Красная Армия, RKKA), od 23 lutego 1946 r. Armia Radziecka (ros. Советская армия, stosowane również tłumaczenie Armia Sowiecka), wojska lądowe Sił Zbrojnych ZSRR Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, istniejące do grudnia 1991 (przemianowane m.in. na Wojska Lądowe Republiki Białoruś, Wojska Lądowe Federacji Rosyjskiej oraz wojska lądowe każdej z pozostałych dawnych republik ZSRR

Początki Armii Czerwonej:
28 stycznia 1918 roku dotychczasowe siły zbrojne bolszewików, zwane Gwardią Czerwoną, na mocy dekretu Rady Komisarzy Ludowych zostały przekształcone w Robotniczo-Chłopską Armię Czerwoną. Początkowo była to formacja ochotnicza, bez stopni wojskowych, a oficerowie przez krótki okres – bo zaledwie do maja 1918 – wybierani byli demokratycznie. Wtedy też wprowadzono powszechną służbę wojskową, a do każdej jednostki wojskowej przydzielono komisarzy politycznych (tzw. politruków), podległych osobnemu pionowi komisarzy politycznych. Istniała więc dwuwładza na każdym szczeblu dowodzenia (na najwyższym: dowódca liniowy – politruk). 4 września 1918 podjęto decyzję o przekształceniu Rosji bolszewickiej w obóz wojskowy. Powołano Rewolucyjną Radę Wojenną Republiki z Lwem Trockim na czele, kierującą całym wysiłkiem wojennym kraju.

W czasie wojny domowej przez szeregi Armii Czerwonej przewinęło się 75 000 byłych oficerów Armii Imperium Rosyjskiego, w tym 775 generałów i 1726 innych oficerów sztabowych. Liczbę dezerterów z Armii Czerwonej w okresie styczeń 1919 – czerwiec 1920 ocenia się na 2,6 miliona żołnierzy[5].

Poziom rozbudowy Armii Czerwonej:
czerwiec 1918 – stan 374 tys. ludzi, w tym: w wojskach walczących – 225 tys. ludzi
w tym uzbrojonych – 200 tys. bagnetów i szabel

czerwiec 1919 – stan 2320 tys. ludzi, w tym: w wojskach walczących – 1307 tys. ludzi
w tym uzbrojonych – 355 tys. bagnetów i szabel

czerwiec 1920 – stan 4424 tys. ludzi, w tym: w wojskach walczących – 1540 tys. ludzi
w tym uzbrojonych – 250 tys. bagnetów i szabel

listopad 1920 – maksymalny poziom 5427 tys. ludzi, w tym: w wojskach walczących – 1866 tys. ludzi
w tym uzbrojonych – 499 tys. bagnetów i szabel